Czasami kłamię - Alice Feeney

Czasami kłamię - Alice Feeney

W.A.B, 2017

tłumaczenie: Agnieszka Walulik

stron: 400

Mimo, że „Czasami kłamię” jest debiutem literackim, trudno nie docenić wprawy z jaką pani Feeney wyprowadza czytelnika na manowce, raz za razem. Gdy już wydaje nam się, że poskładaliśmy wszystkie elementy do kupy, i tworzą one jasną w miarę spójna całość, autorka funduje nam fabularny twist, i znów nic nam się nie zgadza. A co najciekawsze, nie możemy mieć nawet do niej o to pretensji, bo główna postać lojalnie ostrzegała już w pierwszych akapitach książki, że „czasami kłamię”. Czytałam wiele thrillerów psychologicznych, ale niewiele z nich zawiera aż tale nagłych zwrotów akcji. Czy jednak ilość idzie w parze z jakością? Sądzę, że w tym wypadku niekoniecznie.

Alice Feeney

Czasami kłamię jest debiutem literackim Alice Feeney, dziennikarki i reporterki

Pani Feeney ma ciekawy i już wielokrotnie sprawdzony wcześniej sposób na rozpoczęcie fabuły – bohaterka budzi się w szpitalu, jej pamięć jest dziurawa jak sito, uczucia i przeczucia niejasne, a przyszłość równie niepewna jak przeszłość. Sparaliżowana i bezradna może tylko słuchać toczących się w wokół niej rozmów, odtwarzać w pamięci fragmenty zdarzeń i wspominać przeszłość. A wszystko to przeplecione jest fragmentami z dziecięcego pamiętnika, które z pozoru nie łączą się w żaden sposób z obecnymi zdarzeniami. Jak możemy się spodziewać, tylko z pozoru.

Książka jest bardzo dobrze napisana. Autorka świetnie manipuluje czytelnikiem, raz po raz prowadząc go innymi ścieżkami i umiejętnie dawkując napięcie. Niewielka ilość bohaterów sprawia, że na pierwszy plan wysuwa się główna trójka: Amber, jej mąż, oraz siostra. Narastająca atmosfera niepewności i zagrożenia między nimi jest tym co uważam w powieści za najbardziej udane.

Druga książka Alice Feeney „Sometimes I kill” planowana jest na 2019r., autorka dotąd nie zdradziła, czy fabuła będzie nawiązywać do „Czasami kłamię” jak wskazywałby tytuł. 

Pierwsze wydanie: marzec 2017

Zmieszczenie jednak aż tylu zagadek i intryg w jednej książce, wymusiło na autorce pewną enigmatyczność w kreowaniu bohaterów. Żadnego nie możemy poznać zbyt dokładnie, bo każdy coś ukrywa, a przez to wydają się oni powierzchowni i nie wzbudzają żadnych emocji poza ciekawością. Podobnie do dialogów i niektórych scen wdarła się pewna sztuczność, z taką precyzją pani Feeney stara się by nie zdradzały ona zbyt dużo, że ostatecznie wychodzą mało realnie.

Wszystko to nie zmienia jednak faktu, że książkę czyta się bardzo przyjemnie. Opowieść wciąga, intryguje i co chwila zaskakuje kolejnymi niespodziankami. Na pewno nie da się przy niej nudzić, tak jak i niełatwo jest się oderwać. Na plus policzyć trzeba także świetne zakończenie. Warto przeczytać. 

4,01/5 - goodreads.com

7,54/10 - lubimyczytac.pl